ျမဘုရား အျပန္ ေန႔လည္စာ (ယိုးဒယား သုိ႔ အလည္တစ္ေခါက္)

ျမဘုရားကေနျပန္ထြက္လာတဲ႔ အခ်ိန္က ေန႔လည္စာစားတဲ႔အခ်ိန္လဲေရာက္ေနပါၿပီ။ မနက္ကစားထားတဲ႔ ေကြ႔သယိုလဲ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္သြားမွန္းမသိ။ ဗုိက္ကလဲဆာ၊ ေနပူေတာ႔ ေရကလဲဆာ။ သူတုိ႔ထည္႔တာ နည္းတာလဲပါပါတယ္ေလ။ ကိုယ္ေတာ္က ေန႔လည္စာကုိ အခုခ်က္ခ်င္းစားမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးစီးၿပီးမွ ၀က္သားထမင္းစားမလားတဲ႔။ အဲဒီဆုိင္က နာမည္ႀကီးတယ္ဆုိလားပဲ။ ကြ်န္မျမင္ခဲ႔တာေတာ႔ ၀က္သားနဲ႔ တမ်ဳိးတည္းပဲေရာင္းတယ္။ အင္း ရပါတယ္။ ေနႏုိင္ပါေသးတယ္ေပါ႔။ ငွက္ေပ်ာသီးေလးလဲ စားလုိက္ ေရလဲေသာက္လုိက္ေတာ႔ ေနသာထိုင္သာရွိသြားပါၿပီ။ :D

အဓိက ကိုယ္ေတာ္ႀကီးက သူအလုပ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ ရုံးကုိလဲ ျပရင္း ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးလဲ စီးဖူးေအာင္လုိ႔ေပါ႔။ Saphan Taksin ဆုိတဲ႔မွတ္တုိင္မွာဆင္းၿပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္မွ ေန႔လည္စာ စားမယ္႔ဆုိင္ကုိ ေရာက္ေတာ႔တယ္။ လမ္းလဲေလွ်ာက္ခဲ႔ေတာ႔ ဗုိက္လဲ ျပန္ဆာလာပါၿပီ။


၀က္စတူး တပဲြ ဘတ္ ၆၀ ပါ။


တေယာက္တပဲြ ဆဲြၾကတယ္။ ထမင္းကေတာ႔ နည္းနည္းေလးပဲပါတယ္။ ဟုိဟာ ဒီဟာ နည္းနည္း စားထားေတာ႔ တပဲြပဲ စားလိုက္တယ္။ တပဲြ ဘတ္ ၃၀ ပါ။ (ယိုးဒယားလုိ ေခါက္ခါမူ လို႔ေခၚတယ္ဆုိပဲ)


ေရေႏြးၾကမ္းကုိ ေရခဲတုံးနဲ႔ ေပးတယ္။ ေနကပူပူ ေမာေမာနဲ႔ တ၀ႀကီးေသာက္ပလုိက္တယ္။



အသားေတြကေတာ႔ ႏူးအိေနတာပဲ။



ကုိယ္ေတာ္ႀကီးက ဒီအေဆာက္အဦးမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ႔ရတာေျပာလုိ႔ အမွတ္တရ ရိုက္ခဲ႔တယ္။



ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေပၚကေန လွမ္းရုိက္လုိက္တယ္။


ေစ်းတန္းေလးေတြ႔လုိ႔ မက္မန္းသီး အစိမ္း ၀ယ္စားလုိက္တယ္။ ဆားထုပ္ေလးနဲ႔ တုိ႔စားတယ္။ တထုပ္ ဘတ္ ၂၀


ငွက္ေပ်ာခ်ဥ္လဲ စားခ်င္လုိ႔ တဖီး၀ယ္စားလုိက္တယ္။ ကုန္ဘူး။ တဖီး ဘတ္ ၂၀


ျမဘုရားက ထြက္လာၿပီး ဒီလမ္းအတုိင္း ေမာ္ေတာ္ဆိပ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားခဲ႔တယ္။ တည္႔တည္႔သာသြားေနာ္။ ၿပီး လမ္းျဖတ္ကူး။ ဘာမွ စားမေနနဲ႔ ေစ်းတန္းေလးကုိ ေက်ာ္သြား ေမာ္ေတာ္ဆိပ္ေရာက္လိမ္႔မယ္။